2025-11-03 22:12:16
Ik denk dat het allemaal is gelukt.
(Voice-over: Update, het is dus niet gelukt… het oude systeem staat voorlopig weer terug)
Het reactiesysteem voor mijn blog had ik extern gehost bij de maker, Cusdis. En dat ging langzaam maar zeker stuk. Zo kreeg ik geen email notificaties meer als er nieuwe reacties waren. En moesten sowieso alle reacties worden goedgekeurd. Nu blijkt dat de maker zijn systeem heeft achtergelaten en te koop heeft staan Een hoop gedoe. Gelukkig kan ik het reactiesysteem ook zelf hosten. Die knop is nu omgezet. Als het goed is zie je nog altijd een reactieveld hieronder. Kun je een reactie achterlaten. En moet ik die nog wel goedkeuren. Er zijn nog een paar hobbels die ik komende dagen moet nemen:
Met name de derde hobbel is nog een interessante. De hosted versie van Cusdis biedt geen mogelijkheid om je reacties te exporteren. Daar had ik beter op moeten letten toen ik er mee begon, maar dat is nu wat het is. Gelukkig kan ik met wat handigheid in de Developer tools van de browser wel alle ruwe data van de reacties ophalen. Ik wil nog uitvogelen of ik dat met een AI-powered brokje code kan automatiseren (vast, maar ik weet nog niet hoe) en weer kan importeren in mijn bestaande systeem. Dan zijn de reacties sowieso weer terug.
Genoeg nieuw gedoe dus. Maar het is gedoe in eigen beheer. Dat voelt toch fijner.
Laat gerust een reactie achter om te testen hoe alles werkt :-)
2025-11-03 15:46:30
Het is je vast niet ontgaan dat we in de regio Utrecht twee extra taken hebben deze dagen: water koken voor je het drinkt en als idioten flessen water inslaan bij de supermarkt.
Voor dat eerste advies heb ik sinds zaterdagochtend een reminder bij de kraan staan. Voor mezelf en de rest van het gezin. De gewoonte om “even wat water uit de kraan” te pakken zit zo diep ingesleten. We moeten ons er constant aan herinneren dat dit nu niet kan. Elke ochtend kook ik een pan water, om die een uur te laten afkoelen en daarna in lege waterflessen over te gieten. Of in het koffie-apparaat en de waterkoker, want daar gaat het meeste water heen. Die pan water is dus zo op.
In het voorjaar had ik al een voorraad fleswater ingeslagen. Dat was in de periode dat er een hoop te doen was rondom noodpakketten, cash geld in huis en een knijpradio. Nou ja, die laatste twee hebben we nog niet, maar we hebben wel een voorraadje blikgroenten en water ingeslagen. Wij hoefden niet bij de supermarkt in de rij te staan voor een paar flessen water, we hebben genoeg water op voorraad voor de komende dagen.
Wij zijn toevallig een beetje voorbereid op dit scenario. Er komt geen prepper-lifestyle of doemdenker-scenario aan de pas. Maar gewoon een keer wat extra water ingekocht en bij een aantal weekboodschappen wat extra groenten in blik, zeker als het in de aanbieding is.
Als deze situatie achter de rug is, kan ik de voorraad water weer aanvullen en wat extra jerrycans erbij doen. Ik merk nu dat inwoners van Utrecht niet echt zijn voorbereid op deze situaties. Daarom wil ik dat wel zijn en vooruit denken. Laat dat nu ook de campagne zijn die de overheid binnenkort start.
2025-10-31 17:57:27
Het waren me de dagen wel. Een dag of 10 geleden schreef ik nog over mijn vervelende hoest. Dat bleek dus een fikse griep te zijn. Inmiddels ben ik weer aardig opgeknapt, wat bij mij onherroepelijk zorgt voor het gevoel “Ik moet even catch-up spelen met de rest van de wereld want ik heb ziek op bed gelegen” wat zorgt dat ik te snel weer te hard van stapel loop, waardoor die griep die wel weg was maar oh nee toch nog wat sluimerde, iets meer op de voorgrond kwam. Waardoor ik niet echt beter ben geworden maar wel goed mobiel genoeg om “dingen te doen”…
Affijn, de komende drie dagen doe ik even niks.
Nadat ik vond dat ik weer beter genoeg was om onder de mensen te komen, sloot ik direct aan bij de Pilot Informatie Autonomie, die Martijn Aslander is gestart. Samen met een groep eigenwijze, slimme, lieve, creatieve mensen uit het Digitale Fitheid netwerk gaan we 6 maanden aan de slag voor en met verschillende overheidsorganisaties. Om, zoals Martijn het zegt, informatieoplossingen te verkennen die een groot deel van de functionaliteiten van huidige logge systemen bieden. Maar die systemen zijn verbonden met BigTech aanbieders in de Verenigde Staten. Dat moet anders kunnen. Wat zijn de oplossingen om betere datakwaliteit te bieden, veiliger lokale opslag, hogere machineleesbaarheid en een hogere gebruikerstevredenheid? Een enorm uitdagende klus waar we samen met overheidsmedewerkers aan de slag gaan.
Afgelopen dagen zat ik ook niet stil. Ik zat bij Wonders of Work om in focusmode interviews uit te werken voor Creative Notes. De automatische transcripties bieden bij nader inzien minder context en minder correcte teksten dan ik had gedacht. Ik merk dat ik met terugluisteren, -lezen en zelf direct notities maken een stuk betere output krijg. Win ik tijd met AI transcripties? Nou nee dus. Ik luister elk interview wel op 1,5 - 2 keer de snelheid, dat vind ik prettiger, maar ik luister ze toch weer allemaal opnieuw. Sowieso leuk om ook de evolutie in die gesprekken mee te maken. Het is een intensieve klus, in de loop van de middag ging de energie er behoorlijk uit bij. Gelukkig kon ik ’s avonds naar Tai Chi. Even focussen op mezelf, mediteren en tot rust komen.
Woensdag al weer vroeg op, want ik ga eerst stemmen en dan naar het DigiGO-event. Een dag in Bussum, gericht op digitaal samenwerken in de Gebouwde Omgeving. Het evenement is vanuit de bouwsector, een domein dat ik nog totaal niet kende en nieuwsgierig was hoe het daar is gesteld met de digitale vaardigheden, inzet van AI en nieuwe technologie.
Dat was ontnuchterend.
Enerzijds zie ik enorme interessante cases met drones die gebiedsplannen maken, of een product als Struck. Een AI-gedreven bibliotheek voor alle bouwwet- en regelgeving in Nederland. Hiermee kun je heel accuraat en actuele informatie krijgen over bouwvergunningen. Iets wat in de sector vaak veel tijd, geld en mankracht kost.
Maar de sector is er nog compleet niet mee bezig. Lokke Moerel (Morrison & Foerster) en Leontien de Waal (ABN Amro) hielden het publiek een spiegel voor. De bouw- en constructie-industrie loopt achter op de digitale transformatie en inzet van AI. Slechts 11% van de industrie maakt gebruik van AI-technologieën. Er is dus nog een wereld te winnen.
In gesprekken tussen de sessies door werd me duidelijk dat het nog altijd om een redelijk conservatieve industrie gaat, er een groot verschil is tussen gebruik op de bouwplaats en op de kantoren, en dat er simpelweg te veel onderlinge concurrentie is om data en inzichten met elkaar te delen.
Het werd een intensieve dag vol nieuwe informatie voor me. ’s Avonds wil ik vroeg naar bed, maar de exitpolls houden me bezig. Half slaperig kijk ik naar de grafieken, ik verwonder me over de reacties van partijleiders en vraag me af wat ik donderdag voor mijn kiezen krijg. Want ik ga stemmen tellen!
Donderdag 8:00 uur meld ik me bij de Jaarbeurs hal 4 als Tafelleider CSO. Als tafelleider ben je eindverantwoordelijk voor de gang van zaken van een teltafel. Ik stuur vier tellers aan de teltafel aan. Samen met hen turf ik de stemmen per kandidaat, controleer deze en zorg dat alles geordend gaat. Uiteindelijk moet alles worden geteld, gcontroleerd en worden ingevuld op de processen-verbaal. Samen met de controleurs ben ik verantwoordelijk ervoor dat het proces-verbaal juist is ingevuld, waarmee de stemmen op individuele kandidaten zijn vastgelegd. Dat is niet niks, zeker gezien de huidige stand in de peilingen.
Het was mijn vuurdoop bij zo’n proces en enorm leuk om te doen. Het openen van de stembussen, het verdelen van de enorme rollen met stembiljetten, mijn eigen schaduwboekhouding bijhouden van de tellingen, doornemen van het proces-verbaal van de stembureaus, met alle opmerkingen, opvallendheden en tellingen. Met zo’n 500 mensen in de hal tellen we de hele dag door de enorme stembiljetten op kandidaat niveau. Natuurlijk gaat niets vlekkeloos. Er zijn telverschillen, onduidelijkheid over het proces, vragen bij invullen van het proces-verbaal. Maar om 17:00 hebben we een deel van de stembussen uit Utrecht geteld en gecontroleerd. Mooi werk. Verantwoordelijk werk. En heel precies werk. Ik hoorde het vaker die dag, het is belangrijker dat je nauwkeurig werkt dan dat je snel werkt. Je wilt eer van je werk, het moet kloppen. Dus al is er een telverschil van één stem, dan ga je het dubbelchecken met elkaar. Of dat nu om een van de grootste partijen gaat of om de middenmoot. We zijn met vijf personen maar een klein deel van de enorme machine die bij zo’n verkiezing komt kijken, maar wij willen dat het tellen goed en nauwkeurig gebeurt.
Maar na al die dagen die cognitief veel van me hebben gevraagd, kun je je voorstellen dat de koek wel op is. Eenmaal thuis wilde ik weinig meer doen dan lekker op de bank hangen en het laatste seizoen van de serie Yellowstone kijken. Om rustig weg te soezen bij de natuurbeelden van de staat Montana en het geromantiseerde leven van de cowboys.
Vandaag? Niets. Dit van me af schrijven. Lekker wat lezen. Wandelen. Niks doen. Rusten.
2025-10-27 16:45:57
Wat heb ik een hekel aan een blanco pagina. Want waar begin je als je wilt schrijven?
Inmiddels heb ik een manier om mijn ideeën eenvoudiger van hoofd naar papier te krijgen en daarna een beter startpunt te hebben om te gaan schrijven. Alsof ik een paar startkabels aan mijn artikel heb gekoppeld.
Ik werk aan een boek over hoe creatieven papieren notities gebruiken in hun werk. Een van de hoofdstukken gaat over Personal Knowledge Management, oftewel PKM. En daar had ik veel over te zeggen.
Eigenlijk wel erg veel, zo bleek.
Maar ik wist niet goed waar ik wilde beginnen. Ik had een structuur voor het hoofdstuk nodig, terwijl ik tegelijk allerlei losse zinnen en gedachten uit mijn hoofd wilde halen.
Stap 1: Ik besloot met behulp van Wispr Flow (een tool dat gesproken woord omzet in geschreven tekst) om al die teksten gewoon in te spreken. Ik begon te praten over verschillende observaties uit de interviews, quotes van anderen, mijn eigen mening over een aantal PKM systemen, losse ideeën die ik in de tekst wilde.
Alles vloog door elkaar. Het mooie aan Wispr Flow is dat het heel goed een transcript van je gesproken tekst kan maken. Dat transcript sprong echt alle kanten op. Van Zettelkasten naar architecten en tuiniers, van screenshots naar mappenstructuren, van een quote van Herbert Van Hoogdalem naar de tijd die de gemiddelde schermwerker kwijt is aan zoeken naar documenten.
Een hoop goed materiaal maar nog geen structuur.
Stap 2: Ik had hulp nodig om er een verhaal van te maken. Ik wil niet dat die hulp voor me schrijft, dat kan ik prima zelf. Maar om ordening aan te brengen, om mee te brainstormen naar mogelijke structuren.
Ik geef alle tekst aan Claude en vraag om een eerste indeling op basis van de teksten en de achterliggende documenten die het al heeft over dit hele project. Ik heb in Claude een project aangemaakt waar ik relevante documenten voor mijn boek als kennisbank opsla en met een specifieke systeemprompt mee kan laten denken. Binnen een paar minuten hadden we een eerste opzet
Zo op het eerste gezicht was het netjes en logisch opgebouwd. Maar toch miste ik nog wat.
In een discussie met Claude waarin we divergeren en convergeren kwam het idee om een overzicht van PKM systemen te schrappen. Het maakt het hoofdstuk te theoretisch, te druk. Maar tegelijk zag ik wel een boek voor me dat visueel aantrekkelijk is om door te bladeren. Een koude lijst van systemen is inderdaad niet verdomd sexy. Een serie indexkaarten met geschreven uitleg over die systemen? Tastbaar en visueel, precies wat dit boek nodig heeft. Elke indexkaart heeft een uitleg over GTD, PARA, Zettelkasten en andere systemen.
Stap 3: We discussiëren verder. Ik wilde meer systemen, Claude wilde juiste korter. We kwamen tot een prima compromis waar de kaarten blijven, in een specifieke vorm en waar we nog een andere dimensie vinden om de systemen een plek te geven.
Ondanks de extra kaarten moet dit wel een kort hoofdstuk zijn. Het is meer een overgangshoofdstuk voor mensen die PKM nog niet kennen. Die een eerste kennismaking krijgen met de mogelijkheden en de verschillende vormen. Zonder dat het een complete verhandeling wordt óver PKM, dat is namelijk niet de primaire rol van het boek.
Dat veranderde weer alles in onze brainstorm. We maakten sommige secties korter, andere verdwenen bijna. Ik liet de focus verschuiven van uitleggen naar uitnodigen en van theorie naar herkenning.
Stap 4: OK, ik had nu een structuur. En ik had ingesproken teksten. Nu kon ik Claude weer aan het werk zetten. De processor kracht van een machine is beter in bepaalde klussen dan ik dat ben. Ik liet Claude alle ingesproken teksten verbatim in de structuur plakken. Claude Niets werd herschreven, alles bleef ruw zoals ik het had ingesproken. Quotes, halve zinnen, spreektaal, dubbele ontkenningen, het kreeg allemaal een plek in de structuur.
Claude maakte negen bestanden voor me in Obsidian. Eén master document met transclusie-links naar acht losse bestanden. Vervolgens per sectie één bestand, zodat ik per onderdeel kan werken zonder dat ik door alle teksten hoef te scrollen.
Elk bestand heeft onderaan notities: wat moet herschreven, wat ontbreekt, welke bronnen moet ik checken. Een apart instructiedocument legt uit hoe alles werkt en wat de status is. Zo maak ik een handleiding voor mijn eigen werkwijze en hoef ik na een week griep niet diep na te denken waar ik was gebleven en hoe de bestanden zijn gestructureerd.
Als ik er verder over nadenk, is het ergens wel grappig dat ik voor een boek over analoog werken vooral digitale hulp gebruik om de chaos te ordenen.
Stap 5: Nu ga ik schrijven. Het echte schrijven. Ik hoef niet meer te staren naar een lege pagina of door chaos te worstelen. Samen met de machine maak ik een structuur. De ruwe tekst is verdeeld. Ik weet wat er nog moet gebeuren. Ik kan aan de slag. De startkabels hebben hun werk gedaan.
Het LLM heeft dit hoofdstuk niet geschreven. Het helpt me om te zien wat er al was en hoe ik het kon ordenen. De rest is aan mijn eigen creatieve intelligentie.
En dat is precies hoe ik het wilde.
2025-10-22 19:41:54
Vandaag is het 35 jaar geleden dat een nieuwe band op het podium klom van de Off Ramp Cafe in Seattle. Ze waren pas een week bij elkaar. De zanger kende ze van een demo-tape die via-via in zijn handen was gekomen. Zijn stem en songteksten zorgden dat de rest van de nieuwe band hem direct lieten overkomen uit San Diego, de studio in duiken en 11 nummers opnemen. De set heeft slechts 7 nummers, waaronder dat ene nummer dat ze wereldfaam gaf. De band heette toen nog Mookie Blaylock, pas na een half jaar spelen ze onder hun nieuwe naam, Pearl Jam.
Is er videomateriaal? Natuurlijk is er videomateriaal. In verschrikkelijk slechte kwaliteit, maar de audio is prima. Onderga zelf hoe 299 mensen in een kleine bar voor het eerst het nummer Release horen. Het eerste nummer dat de band speelt tijdens hun debuut. Het is kippenvel.
2025-10-21 01:21:38
Ziek zijn is zo’n gedoe. Ik lig al twee dagen thuis op apegapen. Compleet geveld door de griep. Met enorme hoestbuien die me weer doodmoe maken. Ik liep al een paar weken met “een hoestje” rond, maar ik dacht dat die wel zou overgaan. Je weet wel, zo’n hoestje die je hebt na een paar weken goed op stap gaan toen je 25 was. Helaas ga ik niet meer op stap op die manier en gaat het hoestje niet als vanzelf weg. Het hoestje heeft besloten zich verder te manifesteren tot een full grown knetterende kriebelhoest. Met alles wat er bij komt. Het zal de leeftijd zijn in plaats van de leefstijl. Want juist door mijn PSC probeer ik zo goed en gezond mogelijk door het leven te gaan. Natuurlijk, soms gaat er een frietje mayonaise in, pizza moet kunnen en ik hou van de broodjes bij Amazing Oriental. Maar mijn leefstijl is wel veranderd de afgelopen jaren. Het is allemaal een stuk gezonder.
Helaas denkt mijn hoest daar anders over.
Tussen die twee zinnen zat trouwens 20 seconden, omdat ik even dubbel lag van het hoesten. Ik weet dat ik er weer een paar minuten tegen kan nu, dus ik moet doortikken.
Het is ook niet dat ik het echt verborgen kan houden. Ik stond vanochtend bij de apotheek om een nieuwe fles Nattermann Bronchicum Extra Sterk te kopen. Al hoestend sta ik bij de kassa. De apotheekmedewerkster kijkt naar de hoestdrank, ziet mijn gezicht en zegt: “Zo, jij hebt ook een kort nachtje gehad door het hoesten he?” En bedankt.
Het is wel zo. Het zijn hazeslaapjes die ik doe. Ook overdag. Terwijl ik wat eenvoudige Youtube video’s kijk en Seinfeld weer opnieuw ben gestart. Lezen en diep denken lukt me op dit moment niet. Het is wat het is.
Ik heb alle videocalls en afspraken voor deze week afgezegd (Sorry Elja!) om echt op te knappen. Komende vrijdag start de Pilot Informatieautonomie vanuit de Digitale Fitheidsacademie en daar wil ik fit voor zijn. Wish me luck!